شکوه آفرینش

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم 

پیشگفتار
الحمدللّه ربّ العالمین و صلی اللّه علی محمّد و اله الطّاهرین 

به نام آن که جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
ز فضلش هر دو عالم گشت روشن
ز فیضش خاک آدم گشت گلشن
توانایی که در یک طرفة العین
ز کاف و نون پدید آورد کونین
چو قاف قدرتش دَم بر قلم زد
هزاران نقش بر لوح عدم زد
از آن دم گشت پیدا هر دو عالم
وز آن دم شد هویدا جان آدم
در آدم شد پدید از عقل تمییز
که تا دانست از آن اصل همه چیز 

«ستایش خداوندی را سزاست که حواس پنجگانه او را درک نکنند و مکانها او را دربر نگیرند، دیدگان او را ننگرند و پوششها او را پنهان نسازند. با حدوث آفرینش ازلی بودن خود را ثابت کرد و با پیدایش انواع پدیده ها وجود خود را اثبات فرمود؛ و با همانند داشتن مخلوقات ثابت شد که خدا همانندی ندارد.»
«ستایش خداوندی را سزاست که چشمها او را نمیتوانند بنگرند و زبانها از وصف او عاجزند و وهم و خیال از درک ذات او فروم انده اند، اشیای عالم را بدون اینکه چیزی موجود باشد آفرید و بدون مثال و نمونهای ایجاد کرد، با قدرت خود پدید آورد و با ارادة خود ایجاد نمود در حالی که نه به آفریدن آنها نیازمند بود و نه از خلقت آنها سود میبرد، جز آنکه خواست حکمتش تحقق یابد و همه را به اطاعت و بندگی آگاه نماید و قدرت خود را آشکار کند و به همه راه بندگی بیاموزد و دعوت خود را عزت بخشد.»

  قرآن و آفرینش
و اما بعد، خداوند کتاب بزرگ و باعظمتی را فروفرستاده که در توصیف شکوهش فرمود: « لَو اَنزَلنا هذا القُرانَ عَلی جَبَلٍ لَرَأَیتَه خشعاً مُتَصدِّعاً مِن خَشیةِ اللّهِ. » کتابی که اگر در آن تدبّر نکنیم مورد ملامت الهی واقع میشویم: « اَفَلایَتَدَبَّرُونَ القران اَم عَلی قلوبٍ اَقفالُها .» کتابی که از هیچ چیز فروگذار نکرده است: « مافَرَّطنا فِی الکِتاب مِن شَیءٍ »؛ و همه چیز در آن بیان شده است: « وَنَزَّلنا عَلَیکَ الکتاب تِبیناً لِکُلِّ شَیءٍ »؛ و چون قرآن برنامة هدایت خداوندی برای همة مردم است: « هُدیً لِلنّاسِ »؛ از هر گونه جهل و خطا و سهو و نسیان مصون است و تخلف و اختلافی در آن راه ندارد: « لایأتیه الباطِلُ مِن بَینِ یَدَیهِ وَلا مِن خَلفهِ »؛ و اگر در صدها آیة آن سخن از طبیعت و پدیده های مادّی عالم رفته «سَنُریهِم ایتِنا فِیالا´فاقِ وَفی اَنفُسِهِم حَتّی یتَبَیَّنَ لَهُم اَنَّهُ الحَقُّ » نشان آن است که آنها از راه های هدایت اند: « اِنَّ هذا القُرانَ یَهدِی لِلّتی هِیَ اَقوم. » قسمهای خداوند به آنها نیز شاهدی دیگر بر اهمیت توجه به آنهاست: « وَالشَّمس وَضُحیها وَالقمرِ اِذا تَلیها والنّهارِ اِذا جَلّیها وَاللّیلِ اِذا یَغشیها وَالسَّماءِ وَمابَنیها وَالارضِ وَماطَحیها. » آری، جهان یکسر آیات و نشانه ها و ملک خداست: « لَهُ ما فِیالسَموات وَما فِی الارضِ وَهُوَ العَلیُّ العَظیمُ تَکادُ السَموات یَتَفَطَّرنَ مِنَ فوقِهِنَّ والملائکةُ یُسَبّحونَ بِحَمدِ رَبِّهِم. » از این روست که همة عالم درمحضر خداست و علم خداوند به آنها علم حضوری است و او همه چیز را مید اند اَلَم تَرَ اَنَّ اللّهَ یَعلَمُ ما فِیالسَموات وَ ما فی الارضِ و او با هر چیز و شاهد هر چیز است اَوَلَم یَکفِ بِرَبِّک اَنَّهُ عَلی کُلِّ شیءٍ شهیدٍ و شناخت خود را بر همگان واجب کرده است فَاعلَم اَنَّهُ لا اِله اِلاّْْْْ اللّه . آری، به عالم بنگرید و بار دیگر بنگرید به دقت نظارت کنید به کمال مطلق هستی میرسید فارِجعِ البَصَرَ هَل تَری مِن فُطُورٍ ثُمَّ ارجِعِ البَصَرَ کَرَّتَینِ .
 

مشو محبوس ارکان وز طبایع         برون آی و نظر کن در صنایع
تفکر کن تو در خلق سماوات         که تا ممدوح حق گردی در آیات
ببین یک ره که تا خود عرش اعظم       چگونه شد محیط هر دو عالم
چرا کردند نامش عرش رحمان         چه نسبت دارد او با قلب انسان
چرا در جنبش اند این هر مادام         که یک لحظه نمیگیرند آرام
مگر دل مرکز عرش بسیط است
که آن چون نقطه وین دور محیط است
برآید در شبانروزی کمابیش           سراپای تو عرش ای مرد درویش
از او در جنبش اجسام مدوّر             چرا گشتند؟ یک ره نیک بنگر
ز مشرق تا به مغرب همچو دولاب   همی گردند دائم بی خور و خواب
به هر روز و شبی این چرخ اعظم             کند دَوری تمامی گِرد عالم
وزو افلاک دیگر هم بدان سان         به چرخ اندر همی باشند گردان
شیخ محمود شبستری

 اغتنام فرصت
فرصتها چون ابرها درگذرند و بر عاقلان و عالمان و ذی نفوذان است که از آن بهره گیرند الفُرصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ فَانتَهِزُوا فُرَصَ الخَیر قبل از آنکه از رفتنش پشیمان شوند و گویند اَن تَقُولَ نفسٌ یا حَسرَتی عَلی مافَرَّطتُ فی جَنبِ اللّهِ.

 رادیو قرآن و فرصت بهار
بهار از یک سو با پیامهای توحیدی و معرفتی در راه است که سزاست و باید هم از جمال و زیبایی آن به مبدأ و صانع جمیلش رو کنیم وگرنه بهرة ما از آن بهرة حیوانات است یَعلَمونَ ظاهِراً مِنَْْْْ الحَیاةِ الدُّنیا وَ هُم عَنِْْْْ الاخِرَةِ هُم غافِلونَ و هم از تحول پیش آمده در طبیعت به معاد خویش و جهان و حشر و نشرمان بیندیشیم که کَذلِکَ النُّشُورُ و کَذلکِ الخُرُوج و از سوی دیگر با توجه به فرهنگ اجتماعی ما ایرانیان مصادف است با روزهای فراغت برای بیشتر مردم، خصوصاً جوانان و نوجوانان عزیز، و رادیو قرآن که در دو نوبت گذشته تجربة موفق و درخشانی در طرح آیه های زندگی تحصیل کرده بود این بار نیز به مدد الهی و یاری رسول خدا(ص) و ائمة بقیع علیهم السلام و گل زیبای هستی زهرا سلام الله علیها و همت خالصانه و تلاش دلسوزانة برادر عزیز جناب آقای دکتر حسین ساری، مدیر محترم شبکة رادیویی قرآن و مساعدت و همفکری افاضل گرام و استادان عظام آقایان سید مهدی فاطمیان، دکتر معارف، دکتر لسانی، و محمد تقی فیض بخش به این مهم دست یازد و ما از باب وَاشکُرُوا نِعمَةَ اللّهِ شاکر خداییم و از باب یَستَبسِرونِ بِنِعمَةٍ مِنَْْْْ اللّه به این نعمت و لطفش شادمان.

 سی آیه نشان سی جزء
و با اینکه در صدها آیه از آیات وحی خداوندی مستقیماً سخن از نشانه های پدیده ها و خلق اوست، لکن به دلیل اجرای این طرح در ظرف زمانی محدود پانزده روز این بار عدد سی را برگزیدیم به تبرّک تعداد اجزاء این کتاب مقدس و تلاش شد تا قصد الهی از طرح این آیات که تقویت ایمان به مبدأ و معاد است و گم نکردن راه در آن جاری باشد. با تأکید بر اینکه دانش حقیقی و ناب پدیدهای زمینی و آسمانی نزد اهل بیت علیهم السلام است، چه اینکه امام علی(ع) فرمودند: اَیُّهاالنّاسُ سَلُونی قَبل اَن تَفقِدونی فَلانَا بِطُرُقِ السَّماءِ اَعلَمُ مِنّی بِطُرُقِْْْْ الارضِ... ای مردم پیش از آنکه مرا نیابید آنچه میخواهید از من بپرسید که من راه های آسمان را بهتر از راه های زمین میشناسم. بپرسید قبل از آنکه فتنه ها چونان شتری بی صاحب حرکت کند و مهار خود را پایمال نماید و مردم را بکوبد و بیازارد و عقل را سرگردان کند.
 

وَما تَوفیقی اِلاّْْْْ بِاللّهِ عَلَیه تَوَکَّلتُ وَاِلَیهِ اُنیبُ وَالحَمدُلِلّهِ رَبِّْْْْ العالَمین.
وَالسَّلام عَلَینا وَ عَلی عِبادِاللّهِ الصالحین
 

حسین اسکندری
27 ذیحجة 1423 ه ق
10 اسفند 1381 ه ش
تهران